CAPUT XLVI.
| 1 | Dein postea facta in amphitheatro militum et reliqui populi congregatione, de obitu regis iudicium factum: processit Ptolemaeus, qui regis amicitiae inter fidelissimos quosque usque in extremum adhaeserat, et annulum deferens quem defuncti digito detraxit, collaudat regem, et populum admonet tranquillitatis, aperitque ei epistolam, qua precatus fidelissimos sibi milites hortabatur, ut successori suo benevolentiam exhiberent et gratiam. |
| 2 | Et a pertis etiam tabulis testamentum recitatur: Philippus Thraconitidis regionis et finitimorum locorum haeres nuncupatus: tetrarches, Antipas; rex, Archelaus, ita tamen ut ad Caesarem deferri annulum suum, atque ei arbitrium et firmamentum omnium dispositionum suarum reservarent. |
| 3 | Ac tum demum ratum esset testamentum suum, si Caesar probasset: reliqua secundum priora sua testamenta custodiri praecipit. |
| 4 | Continuo acclamatio facta militum Archelao plaudentium: circumvallabatur illico stipatorum ambitu; promittunt benevolentiam, spondent fidem. |
| 5 | Post haec competenter atque magnifice funus curatum, omni ambitu regalium divitiarum praemisso ad pompae funebris celebritatem: lectus erat auro totus et gemmis insignitus, stratum refulgens murice, corpus adopertum purpurea diploide, quam internectebat fibula lapidibus pretiosis coruscans, diadema adhaerebat vertici, supraque corona aurea, sceptrum in dextera, ut viventem putares. |
| 6 | Praeibat agmen Thracicum; Germanique et Galli stipatores regii militarem servabant ordinem, pari modo succincti armis, ac si in bellum prodirent, sed ora moestitia plena, et dolentibus similes prosequebantur. |
| 7 | Reliqua manus prosequebatur ornatu solito, et cultu assueto comitantibus pariter ducibus et centurionibus. |
| 8 | Quingenti etiam servorum et libertorum regiae domus aspergebant aromata, ut suavi odore tota fragraret via; lectum filii regis, et propinquorum vis maxima circumfundebat. |
| 9 | Sepultus est in Herodio (ut ipse mandavit) quod aberat ducentis stadiis ab eo loco, in quo finem vitae invenit: magno obsequio per tantum spatii deductus universorum, sed non omnium pari affectu: metus enim officium, non votum extorserat; dolor intra se saltem liberam habebat sententiam. |
| 10 | Hunc finem habuit Herodes. |